لوپوس یک بیماری مادام العمر (مزمن) است که باید به طور منظم مدیریت شود. هدف از درمان این است که علائم خود را به بهبودی (غیر فعال) برسانید و میزان آسیب بیماری را به اندام‌های خود محدود کنید. متأسفانه بیماری لوپوس غیرقابل پیش بینی است و نحوه تأثیر شرایط بر روی فرد می‌تواند در طول زمان تغییر کرده و متغیر باشند. شما باید به طور مرتب به ارائه دهنده خدمات درمانی خود مراجعه کرده و برنامه مراقبت خود را با علائم خود مطابقت دهید.
برخی از افراد با علائم خفیف لوپوس ممکن است نیاز به درمان محدود داشته باشند. این افراد ممکن است علائمی داشته باشند که لازم باشد تحت نظارت و مراقبت قرار گیرند تا مطمئن شوند بدتر نمی‌شوند، اما در حال حاضر نیازی به درمان ندارند. دیگران ممکن است به یک برنامه درمانی تهاجمی نیاز داشته باشند. این افراد عوارض جدی تری دارند (مانند عوارض قلبی، ریوی یا کلیوی). ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما بر اساس علائم، عوارض و سابقه پزشکی شما بهترین گزینه‌های درمانی را با شما در میان می‌گذارد. برای انواع چکاپ پزشکی در منزل کلیک کنید.
داروهای رایج لوپوس کدامند؟
داروهایی که می‌توان برای درمان لوپوس استفاده کرد عبارتند از:
استروئیدها (کورتیکواستروئیدها، از جمله پردنیزون): کرم های استروئیدی را می‌توان مستقیماً روی جوش‌ها استفاده کرد. استفاده از کرم‌ها معمولاً بی خطر و موثر است، به ویژه برای بثورات خفیف. استفاده از کرم‌ها یا قرص‌های استروئیدی در دوزهای کم می‌تواند برای علائم خفیف یا متوسط لوپوس موثر باشد. استروئیدها همچنین می‌توانند در دوزهای بالاتر در صورت تهدید اندام‌های داخلی مورد استفاده قرار گیرند. متأسفانه، دوزهای بالا نیز به احتمال زیاد عوارض جانبی ایجاد می‌کنند.
هیدروکسی کلروکین (Plaquenil®): این دارو معمولاً برای کنترل مشکلات خفیف مرتبط با لوپوس، مانند بیماری‌های پوستی و مفاصل، تحت کنترل استفاده می‌شود. همچنین برای درمان خستگی و زخم‌های دهان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
آزاتیوپرین (Imuran®): دارویی که در ابتدا برای جلوگیری از رد بدن به اعضای پیوندی استفاده می‌شد، این دارو معمولاً برای درمان ویژگی‌های جدی تر لوپوس استفاده می‌شود.
متوترکسات (Rheumatrex®): این دارو یکی دیگر از داروهای شیمی درمانی است که برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده می‌شود. استفاده از آن برای بیماری‌های پوستی، آرتریت و سایر بیماری‌های تهدید کننده زندگی که به داروهایی مانند هیدروکسی کلروکین یا دوزهای پایین پردنیزون پاسخ نداده‌اند، رواج یافته است.
سیکلوفسفامید (سیتوکسان) و مایکوفنولات موفتیل (CellCept®): این داروها داروهای شیمی درمانی هستند که تأثیرات بسیار قوی بر کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن دارند. آنها برای درمان اشکال شدیدتر لوپوس، به ویژه لوپوسی که روی کلیه‌ها تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌شوند.
Belimumab (Benlysta®): این دارو یک آنتی بادی مونوکلونال است که فعالیت گلبول‌های سفید خون (لنفوسیت‌ها) را که اتوآنتی بادی می‌سازند کاهش می‌دهد. اتوآنتی بادی‌ها مهم هستند زیرا باعث آسیب بافتی می‌شوند. Belimumab برای درمان لوپوس استفاده می‌شود که کلیه‌ها را درگیر نمی‌کند و به سایر انواع درمان پاسخ نداده است.
ریتوکسیماب (Rituxan®): این دارو همچنین یک آنتی بادی مونوکلونال است که فعالیت گلبول‌های سفید خون (لنفوسیت‌ها) را که اتوآنتی بادی می‌سازند کاهش می‌دهد. گاهی اوقات از آن برای درمان بیماری لوپوس استفاده می‌شود که به انواع دیگر درمان‌ها پاسخ نداده است.
برای جلوگیری از بروز بیماری لوپوس چه باید کرد؟
در حالی که نمی‌توان از بروز و ابتلا به بیماری لوپوس جلوگیری کرد، می‌توانید در زندگی روزمره خود تغییراتی ایجاد کنید تا از بروز علائم جلوگیری کنید. چند مورد را می‌توان امتحان کرد که عبارتند از:
فعالیت داشتن: درد مفاصل می‌تواند شما را وادار به نشستن و استراحت کند، اما انجام تمرینات کم فشار می‌تواند در واقع به شما کمک کند.
حفظ عادات سالم: چند عادت را که باید در نظر داشته باشید شامل انتخاب سالم هنگام غذا خوردن، خواب کافی و کاهش استرس در زندگی است. همچنین ارتباط قوی بین لوپوس و بیماری قلبی وجود دارد. اطمینان حاصل کنید که با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود کار می‌کنید تا خطر ابتلا به مشکلات قلبی را کاهش دهید.
آیا لوپوس قابل درمان است؟
در حال حاضر درمانی برای لوپوس وجود ندارد. درمان لوپوس بر کنترل علائم شما و محدود کردن میزان آسیب این بیماری به بدن شما متمرکز است. می‌توان این بیماری را به حداقل رساند تا تاثیر لوپوس بر زندگی شما کمرنگ تر شود، اما بیماری هرگز به طور کامل از بین نمی‌رود.
آیا ممکن است بر اثر بیماری لوپوس بمیریم؟
در بیشتر موارد، مرگ مستقیماً ناشی از لوپوس نیست، بلکه ناشی از علائم و آسیب به اندام‌ها است. مسائلی مانند آسیب کلیوی، بیماری‌های قلبی عروقی و عفونت‌ها می‌توانند صدمات جدی ایجاد کرده و زندگی را تهدید کنند.
آیا لوپوس مسری است؟
لوپوس مسری نیست و با لمس، عطسه یا سرفه از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شود.
منبع : https://azmayeshonline.com/
موضوعات مرتبط:
برچسب‌ها: